“Κάθε σώμα βυθισμένο σε ρευστό, δέχεται άνωση ίση με το βάρος του ρευστού που εκτοπίζει”
Αρχιμήδης
Περίληψη του έργου
Έφτασε η μέρα που οι “Μικροί ιππόκαμποι”, η ομάδα κολύμβησης παίδων, θα αρχίσει να κολυμπάει χωρίς σωσίβιο. Αυτή η σημαντική στιγμή για τους μικρότερους της πισίνας γίνεται αφορμή να έρθουν στο φως κάποιες υποψίες, αμφιβολίες και φόβοι. Η Άννα, διευθύντρια του κολυμβητικού ομίλου, ζητάει εξηγήσεις απο τον Τζόρντι, τον εκπαιδευτή των “Μικρών ιππόκαμπων”, για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε την άρνηση ενός μικρού αγοριού να μπει στην πισίνα χωρίς σωσίβιο, επειδή φοβόταν. Ο Τζόρντι τη διαβεβαιώνει πως αντέδρασε με λεπτότητα χωρίς να το μαλώσει ούτε να το τρομάξει. Όμως οι γονείς βλέπουν με ανησυχία το γεγονός πως ο Τζόρντι, για να ηρεμήσει το παιδί, το αγκάλιασε και του έδωσε ένα φιλί.
Μέσα στο χλωριούχο περιβάλλον μιας δημοτικής πισίνας -τέλεια παραβολή της μέχρι υπερβολής ασηπτικής κοινωνίας μας-ο Ζουζέπ Μαρία Μιρό κτίζει μια ιστορία με αφορμή κάτι που δεν ξέρουμε αν είναι ή όχι αληθινό: Πρόκειται για ένα αθώο φιλί στο μάγουλο, όπως επαναλαμβάνει ακούραστα ο εκπαιδευτής, ή υπήρχε πράγματι πονηρή πρόθεση; Τα γεγονότα παρουσιάζονται μέσα από δυο εκ διαμέτρου αντίθετες αναγνώσεις που παραμένουν αμετακίνητες από την αρχή ως το τέλος του έργου, με αποτέλεσμα να είναι ο θεατής εκείνος που καλείται να λύσει τελικά το δύσκολο δίλημμα. 
Το πρόβλημα που θέτει το έργο, δεν είναι αν ο εκπαιδευτής είναι ένοχος ή αθώος, αφού δεν υπάρχει καμιά αντικειμενική ένδειξη που να δικαιολογεί τη μια άποψη ή την άλλη, το θέμα είναι κυρίως να αναρωτηθεί ο θεατής τι είδους κοινωνικό μοντέλο είναι αυτό που επιβάλλεται στη Δύση. Τελικά, στην Αρχή του Αρχιμήδη η κοινή γνώμη καταδικάζει τον εκπαιδευτή όχι γι’ αυτό που έκανε, αλλά γι’ αυτό που θα μπορούσε να είχε κάνει.
Η Αρχή του Αρχιμήδη είναι ένα έργο που διατυπώνει ερωτήματα πάνω στους σύγχρονους φόβους, τις ανθρώπινες σχέσεις, τις προκαταλήψεις και την εμπιστοσύνη.
«Η Αρχή του Αρχιμήδη» έχει τιμηθεί με το Βραβείο Born, ένα σημαντικό θεατρικό βραβείο της Ισπανίας που έχει δοθεί σε έργα των Χουάν Μαγιόργκα, Σέρτζι Μπελμπέλ, Τζόρντι Γκαλθεράν και άλλων κορυφαίων συγγραφέων του ισπανικού θεάτρου. Ένα έργο με 7 υποψηφιότητες για τα βραβεία ACE των κριτικών θεάτρου της Αργεντινής, μεταξύ άλλων και καλύτερου έργου.
Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή το 2012 στη Βαρκελώνη, στο Φεστιβάλ Grec, σε σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα και έχει μεταφραστεί ήδη σε 8 γλώσσες (αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιταλική, ισπανική, ρωσική, γαλικιανή και βασκική).
