Εξίσωση εννοιών, φυσικών και μεταφυσικών, ανθρώπων και ανθρωπίνων ορίων. Εξίσωση που γράφεται με τον τύπο : έρωτας+θάνατος συναρτήσει απείρου ισούται με το 0 (μηδέν) όπου 0 το άπειρο το ολόκληρο το ένα και το πλήθος των ανθρώπων, μέσα του να ψάχνει στο όνειρο, στην τελετουργία, στην ιερουργία και στα μάγια, στους μύθους, στα παραμύθια, στο ίδιο το πληγωμένο του μυαλό τα όρια του δυνατού και του αδυνάτου. Η φύση έχει διαλεκτική και ο προϊστορικός άνθρωπος το ξέρει. Η φύση αποσυντονίστηκε και ο σύγχρονος άνθρωπος το ξέχασε που είναι τα όρια της μνήμης, της ιστορίας και που η εξέλιξη, η αμνησία και η παρωδία της ιστορίας;

Η Γέρμα έργο αποτροπιαστικό, εξευμενιστικό, έθιμο απόκρυφο για την γονιμότητα, ιστορία χιλιοειπωμένη παιγμένη ξανά και ξανά για να διώξει το κακό και μέσα από το θάνατο της ελπίδας να φέρει το καινούργιο. Η Γέρμα, η αισιόδοξη τραγωδία του θανάτου, της ελπίδας όταν ανακαλύψαμε ότι αυτή ήταν πλαστή. Μύθος οριακός με ανθρώπους που σπάνε τα όρια και συντρίβονται ή μένουν στα όρια και συνθλίβονται.
Αν τη δείτε κάποτε στη μέση ενός πανηγυριού να σκίζει το φουστάνι της και να πηδάει πάνω απ’ τις φωτιές και αν πάλι τη δείτε να βαδίζει σε πολυσύχναστους δρόμους και να μοιάζει χωρίς πορεία αλλά να μην παραπατά καν και πάλι την δείτε μέσα σε μία έρημο, ή σ΄ ένα αδειανό σταθμό, ή σ’ ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο να ψάχνει στα άδεια κουτιά, ή σ’ ένα χώρο δικό σας φανταστικό και αυτή να είναι μόνη γιατί όλα τα άλλα πεθάνανε μες΄ στον κόσμο των πιθανοτήτων και αυτή ξεχάστηκε μοναχή σ΄ ένα κόσμο μετέωρο σαν παλιά ενέργεια που υλοποιήθηκε στο σύμπαν να είστε σίγουροι ότι είναι αυτή. Αυτή, η ΓΕΡΜΑ.

Ο Λόρκα μια ψυχή λουλουδιών που τρέφεται και καρπίζει από δύο εδάφη. Από την Ισπανία και από το όνειρο. Από την λαϊκή παράδοση και τον σουρεαλισμό.

Σταύρος Τσακίρης