Το Κείμενο της Μάγισσας
Γειάαα…
Τι κάνετε ;
Είστε όλοι εδώ ;
Κι εγώ εδώ είμαι.
Αλλά δεν θα’μουν εδώ…
Θα’μουν εκεί.
Αν ο παππούς μου που γεννήθηκε εδώ και έτυχε να βρεθεί εκεί δεν έκανε τα πάντα για να γυρίσει εδώ.
Όχι πως εκεί δεν ήταν όμορφα. Όμορφα ήταν.
Αλλά εδώ ήταν η πατρίδα του…και η πατρίδα είναι πάντα πιο όμορφη…
Μισό λεπτό.
Για να σας τα εξηγήσω όλα θα χρειαστεί να κάνω μία αναδρομή.
(γυρίζει γύρω από τον εαυτό της πολύ γρήγορα και σταματά απότομα )
Ο παππούς του παππού μου και η γιαγιά της γιαγιάς μου, βασιλιάδες, εδώ, απέκτησαν 2 γιους.
Δίδυμους.
Ολόιδιους.
Τα πριγκιπόπουλα μεγάλωσαν, εδώ, με την λατρεία του βασιλιά, του παππού του παππού μου, και της βασίλισσας, της γιαγιάς της γιαγιάς μου.
Έγιναν μεγάλοι και τρανοί.
Σπούδασαν με τους καλύτερους δασκάλους.
Γέρος, ο βασιλιάς, ο παππούς του παππού μου, στα τελευταία του κληροδότησε το βασίλειο στους γιους του.
Ένα χρόνο, τους είπε, θα βασιλεύει ο ένας και όταν ο χρόνος περάσει θα παραδίδει την εξουσία στον άλλο.
Θα πρέπει, τους είπε, να βασιλεύουν με αρετή και δικαιοσύνη.
Μεγάλα δεινά μπορούν να βρουν τον τόπο αν γίνει αλλιώς.
Και ο γέρο βασιλιάς, ο παππούς του παππού μου, πέθανε.
Η αγάπη όμως για την εξουσία είναι κακός σύμβουλος και διαβρώνει τους ανθρώπους.
Όταν πέρασε ο πρώτος χρόνος ο ένας αδελφός αρνήθηκε να παραδώσει τη εξουσία στον άλλο.
Και έτσι ο άλλος αδελφός ήταν αναγκασμένος να φύγει από εδώ και να ψάξει για το εκεί.
Αλλά καλύτερα να δείτε με τα μάτια σας τι έγινε παραπέρα.
Και εγώ, εδώ θα είμαι να επεμβαίνω όποτε χρειάζεται…
Όλα άρχισαν την ημέρα που χάθηκε ο μονάκριβος γιος του τωρινού βασιλιά
Θυμάστε ποιανού…
Αυτού, του ενός από τους δίδυμούς, που αρνήθηκε να παραδώσει την εξουσία στον αδελφό του….
Αυτουνού ακριβώς, χάθηκε ο μονάκριβος ο γιος.
Και μετά πήραν το δρόμο προς τις χώρες του βορρά.
Και ο μονάκριβος ο γιος του βασιλιά, τελικά, δεν χάθηκε αλλά ταξίδεψε πολύ μακριά…
Διέσχισε δάση…
Διέσχισε ποτάμια…
Ανέβηκε σε βουνά
και κατέβηκε από αυτά
…αναγκαστικά…
Και μια μέρα…
Όχι διαφορετική από τις άλλες
Γίγαντας.
Όχι πως ήταν μεγάλος και ψηλός
…Δεν ήταν μικρός και κοντός
Ήταν…
Ήταν… Που έτρωγε φασόλια.
Φερμένα απ’την πατρίδα
Φασόλια γίγαντες …
Τα έτρωγε…σαλάτα, τα έτρωγε πλακί…φασόλια με χοιρινό , φασολόπιτα, σούπα φασόλια, φασολάδα…
Κι έγινε ένας νέος γερός, δυνατός… και όμορφος…
Κι έτσι ανακάλυψε την δύναμη της μουσικής.
…Και την μαγεία της…
Η μουσική είναι μια γλώσσα ξεχωριστή
Λίγοι μπορούν να την μιλήσουν
Όλοι την καταλαβαίνουν
Μιλάει κατευθείαν στην καρδιά και την ψυχή.
Μεγάλο όπλο στα χέρια των ανθρώπων.
Τη νύχτα όμως…
…ενώ είχαν όλοι αποκοιμηθεί…
Και του είπε όλη την αλήθεια…
Για τον βασιλιά πατέρα του.
Την μητέρα του.
Και για την γαλάζια κοιλάδα.
Την πατρίδα του.
Κι εκείνος αποφάσισε να φύγει για να αναζητήσει τις ρίζες του.
Ποιο βαθιές από αυτές των φασολιών…
Περπάτησε…
Περπάτησε…
Περπάτησε…
Ώσπου έφτασε στο μαύρο δάσος.
Είχε νυχτώσει βλέπεις…
…και στο μονοπάτι έκανε λάθος.
Που να φανταστεί ότι το δάσος αυτό ήταν μαγεμένο.
Πετάει…Πετάει ο γίγαντας;
Ε…Αυτός ο γίγαντας πέταξε.
Πάνω στα ολόμαυρα φτερά του κορακιού.
Πέταξε πάνω από δάση, πεδιάδες και βουνά.
Πέταξε πάνω από τον μεγάλο ωκεανό.
Πάνω από χώρες του βορρά που η νύχτα κρατάει έξι μήνες.
Πάνω από μαγικά νησιά στις νότιες θάλασσες.
Πάνω από ατέλειωτες καυτές έρημους.
Πάνω από τις μεγάλες πολιτείες της δύσης.
Πέταξε και πάνω από το νησί των σειρήνων…
Αλλά δεν παρασύρθηκε από το τραγούδι τους.
Γιατί στο μυαλό του υπήρχε μόνο η γαλάζια κοιλάδα…
…η πατρίδα του.
Και μια μέρα πίσω από τα σύννεφα που παραμέρισαν
Να…η γαλάζια κοιλάδα
…χουζουρεύει στο πρωινό φως του ήλιου…
Η Αγνή για πρώτη φορά ένοιωσε αδικία τι θα πει.
Τον πατέρα της αποφάσισε να αψηφήσει και τον γίγαντα να βοηθήσει
Στο κάτεργο ήταν κλεισμένος.
Το στόμα του είχαν σφραγίσει και μ’ένα σφυρί τον είχαν οπλίσει.
