Μια μουσικοχορευτική δραματουργία, βασισμένη στο έργο του Γερμανού δραματουργού Χάϊνερ Μύλλερ και στο έργο του «Η μηχανή Άμλετ».
Μια χορευτική κατά κύριο λόγο ερμηνεία ενός αντιήρωα χαμένου στον χωροχρόνο, που μαζί με την αγαπημένη μορφή της Οφηλίας αναλώνεται όσο και εκείνη στα χρονικά ερείπια της κάθε εποχής, τόσο ατομικά, όσο και πολιτικά.
Το λευκό φόρεμα συμβολίζει το ιδανικό που ποτέ δεν επετεύχθη.
Τα σημεία των καιρών ουρλιάζουν σε κάθε στιγμή τις διαταγές τους, ο Άμλετ φορά τη μάσκα του θανάτου και αναρωτιέται «Να ζει κανείς ή να μη ζει».
Η απάντηση είναι ότι τελικά κάποιος μπορεί να μη ζει, αλλά να είναι ζωντανός…

Αντικείμενο έρευνας της παράστασης είναι ο σύγχρονος άνθρωπος. Ο άνθρωπος εν γένει, ο πολιτικός άνθρωπος.

Σε έναν άχρονο χρόνο. Σε έναν άτοπο τόπο.
Δυο πλάσματα ισορροπούν στο τεντωμένο σχοινί της ανθρωπότητας.
Περιπλανιούνται αέναα.

Οφηλία.
Το Δράμα της δεν έχει ακόμα συντελεστεί.

Άμλετ.
Το φόρεμα του, τους υποδεικνύει τον τρόπο να υπάρχουν  μέσα στο σύγχρονο κόσμο.

Ένα νεκροζώντανο σώμα σε αναμονή.
Το κρανίο του νεκρού Άμλετ τραντάζεται,  βλέπει, ακούει, εξεγείρεται “με τη πλάτη στραμμένη στα ερείπια της Ευρώπης” .

Δύο performers  επί σκηνής, συν-κινούνται μέσα σε ένα οπτικοακουστικό τοπίο.