Ένας ύμνος στη ζωή, την αγάπη και τον έρωτα.

“Όπως και στο λογοτεχνικό κείμενο του Ζοζέ Σαραμάγκου έτσι και στην παράσταση “Περί Θανάτου Ζωής” αποσαφηνίζεται περίτρανα ότι ο θάνατος είναι ο εγγυητής της ζωής. Με αυτήν την παραδοξολογία, με τρόπο λιτό και καταληπτό, η παράσταση κινείται στα όρια της ατραπού του υπερβατικού και του σουρεαλιστικού στοιχείου. Μέσα από το ιδιότυπο χιούμορ του Σαραμάγκου και το εύρος της κοινωνικής θεματικής του έργου του η παράσταση αμφισβητεί, τολμάει, θέτει και αναδεικνύει ζητήματα ανθρωπίνων αξιών που βρίσκονται σε συνεχή κρίση αλλά και ζητήματα θεολογικής μεταφυσικής. Η μικροπρεπής συμπεριφορά του ανθρώπου, η ματαιόδοξη φύση του, η αδιαφορία του για ζητήματα αλληλεγγύης, η στυγνή του έγνοια για καιροσκοπισμό, συνθέτουν έναν σύγχρονο προβληματισμό για τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος χειρίζεται τα ζητήματα της κοινωνικής του συνύπαρξης. Η παράσταση επιδιώκει συνειδητά να ενισχύσει την πεποίθηση ότι η γνώση της θνητότητάς μας οφείλει να είναι η κινητήριος δύναμη του βίου μας. Η συνάντηση των αντιθέτων, αρσενικό – θηλυκό, φως – σκοτάδι, γέννηση – θάνατος, αυτός ο αέναος κύκλος της ζωής είναι ο δρόμος προς την αιωνιότητα. Το “Περί Θανάτου Ζωής” είναι ένας ύμνος στη ζωή, την αγάπη και τον έρωτα.”

Ο σκηνοθέτης, Μίλτος Δημουλής.