Ήταν οι καλύτερες μέρες/Ήταν οι χειρότερες μέρες.
Είχαμε μπροστά μας τα πάντα/Είχαμε μπροστά μας το τίποτα.

Μια ιστορία για τον έρωτα, την αξιοπρέπεια, την αδικία και την κοινωνική διάκριση. Και όλα αυτά με φόντο τη μεγαλύτερη επανάσταση που έγινε ποτέ και άλλαξε για πάντα την ιστορία.

Ήταν το σωτήριο έτος 1775, το Λονδίνο και το Παρίσι βρίσκονται στις αντίθετες άκρες του φάσματος: Το Λονδίνο ευημερούσε και ήταν το καταφύγιο για πολλούς. Στο Παρίσι η πείνα και η φτώχεια ήταν παντού. Στα σπίτια, στους δρόμους και στα πρόσωπα όλων των ανθρώπων. Η καταπίεση και η τρομοκρατία που ασκούσε η αριστοκρατία, είχε λυγίσει το λαό.

Ένα από τα θύματά της και ο Αλεξάντερ Μανέτ, κάποτε περίφημος γιατρός αλλά μετά από τον άδικο και μυστήριο εγκλεισμό του στη Βαστίλλη, το μόνο που έχει απομείνει είναι η σκιά του εαυτού του.

Αφού «επιστρέφει» στη ζωή, 20 χρόνια αργότερα, ξανασυναντιέται με την κόρη του, η οποία βρίσκεται ανάμεσα σε δύο φαινομενικά αντίθετους άντρες: Ο ένας χωρίς σκοπό και αιτία στη ζωή, μια χαμένη υπόθεση, ενώ ο άλλος αξιοπρεπής και τίμιος, αλλά με παρελθόν που κανείς τους δε γνωρίζει.

Σύντομα όλοι τους θα βρεθούν εγκλωβισμένοι σε μια υπόθεση που ξεπερνά την ίδια τους την ύπαρξη, θα γίνουν τα θύματα της εποχής τους και θα ανακαλύψουν ότι οι μοίρες τους ήταν από καιρό ενωμένες.