Ευτυχισμένοι στην άγνοια ή συγχυσμένοι στη γνώση;
Πρόκειται για μια ευαίσθητη μεν, «ζωηρή» δε κωμωδία με σύγχρονους προβληματισμούς, που διαδραματίζεται σε ένα χωριουδάκι της πρώην ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, και συγκεκριμένα στο Μώριμπορ (μωρός = ανόητος, χαζός) της Σλοβενίας, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Μια παράσταση με χορό και τραγούδι, σε μουσική (μέρος της οποίας ακούγεται ζωντανά) που έχει γραφτεί ειδικά γι’ αυτό το έργο.

Υπόθεση του έργου:
Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα μικρό χωρίο της Σλοβενίας, το Μώριμπορ. Εγκαταλείποντας το «πληγωμένο» Σεράγεβο, ο δάσκαλος Λέων Τολτσίνσκι ταξιδεύει μέχρι το χωριό και μετά από μερικές επεισοδιακές συναντήσεις με τους κατοίκους αντιλαμβάνεται ότι όλοι έχουν παράξενα εξωτερικά χαρακτηριστικά (μεγάλα αφτιά) και δεν είναι και τόσο ευφυείς. Συν τοις άλλοις, χορεύουν και τραγουδάνε, δίχως να γνωρίζουν τίποτα για τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει στην περιοχή της Γιουγκοσλαβίας. Φτάνοντας στο σπίτι του νέου του εργοδότη, του γιατρού Μπόζοβιτς, γνωρίζει τη σύζυγό του Λένια και την κόρη τους Σοφία, την οποία θα ερωτευθεί κεραυνοβόλα (κυριολεκτικά!). Θα παρατηρήσει όμως πάλι ότι και αυτή είναι το ίδιο – αν όχι περισσότερο – αδαής όσο και οι υπόλοιποι. Σύντομα θα ανακαλύψει ότι η ηλιθιότητα των κατοίκων και ο περιορισμός τους στα σύνορα του χωριού είναι αποτέλεσμα μιας κατάρας που βασανίζει την περιοχή για 200 χρόνια και ότι θα πέσει και ο ίδιος θύμα της αν δεν καταφέρει σε 24 ώρες να κάνει έξυπνη τη Σοφία ή να παντρευτεί η κοπέλα τον απόγονο της οικογένειας του ανθρώπου που έριξε την κατάρα…